Oleh DR ANUAR AHMAD
RANCANGAN Malaysia Ke-12 (RMK-12) yang akan dibentangkan di Parlimen pada minggu depan merupakan asas penting kepada hala tuju pembangunan negara untuk lima tahun akan datang. Oleh itu, sektor pendidikan pastinya akan menjadi salah satu sektor utama kepada fokus RMK-12.
Teras utama RMK-12 dalam sektor pendidikan ialah menyediakan akses pendidikan yang berkualiti untuk murid-murid di seluruh negara secara adil dan saksama.
Tiga fokus utama sektor pendidikan yang sepatutnya diberikan perhatian khusus dalam RMK-12 adalah:
(1) pemulihan semula sistem pendidikan negara pasca pandemik;
(2) mmperkasakan pendidikan digital; dan
(3) pengukuhan latihan keguruan.
Selepas dua tahun dilanda pandemik Covid-19, sistem pendidikan negara berhadapan dengan situasi ‘kelumpuhan sistem persekolahan’ apabila sekolah telah ditutup lebih 250 hari. Malah Malaysia adalah segelintir negara yang telah menutupi sesi persekolahan paling lama di dunia sepanjang tahun 2020 dan tahun 2021.
Akibat penutupan sekolah dan pengajaran dan pembelajaran di rumah (PdPR) yang disahkan oleh Kementerian Pendidikan kurang berkesan, didapati ramai murid-murid telah berada di dalam keadaan keciciran pembelajaran bagi satu tempoh masa yang panjang.
Selain itu ketiadaan peranti pada lebih 1.85 juta murid-murid seperti yang dilaporkan oleh Kementerian Pendidikan juga telah meningkatkan lagi kadar keciciran pembelajaran murid-murid di seluruh negara.
Selain isu keciciran pembelajaran yang besar, murid-murid juga berhadapan dengan isu kesihatan mental akibat pandemik yang telah menggugat kehidupan keluarga mereka. Ramai ibu bapa yg kehilangan pekerjaan dan terputus pendapatan untuk menyara ahli keluarga.
Kesan kesihatan mental paling buruk ialah pada murid-murid dalam kalangan keluarga B40. Kajian juga menunjukkan mereka telah hilang motivasi pembelajaran.
Oleh itu, RMK-12 sepatutnya memberikan tumpuan kepada usaha menjayakan Pelan Pemulihan Pendidikan negara bagi memastikan semua murid-murid negara ini kembali belajar dan dapat menamatkan alam persekolahan mereka.
Kedua, agenda pendidikan masa depan ialah pendidikan berasaskan digital. Persediaan prasarana Internet di seluruh negara dan pemilikan peranti adalah keperluan utama kepada pendidikan digital.
RMK-12 seharusnya memberikan fokus kepada pelan penyediaan infra digital bagi memastikan semua murid-murid berpeluang untuk akses kepada pendidikan digital. Persekitaran endemik juga menyebabkan pembelajaran akan menjadi hibrid dan tidak lagi seperti sebelum pandemik.
Apa yang sedang berlaku di negara lain seperti di Singapura, Amerika Syarikat dan United Kingdom di mana sekolah mereka yang telah dibuka kemudian terpaksa ditutup beberapa hari bila berlaku kes baru di sekolah perlu diberikan perhatian. PdPR akan menjadi sebahagian amalan ketika fasa endemik nanti.
Seterusnya, RMK-12 juga mestilah memberikan galakan kepada syarikat teknologi maklumat tempatan dan sektor industri digital kreatif swasta dengan insentif dan geran untuk menghasilkan mereka bahan bahan pembelajaran digital untuk digunakan oleh murid-murid.
Ketiga, latihan keguruan pasti akan berubah pada masa depan. Guru-guru pada masa depan perlu mempunyai kemahiran kemahiran pengajaran berteraskan digitalisasi.
Keupayaan guru-guru bukan lagi sekadar sebagai pengajar di dalam bilik darjah semata-mata tetapi mereka adalah pembimbing dan fasilitator pembelajaran digital yang sifatnya lebih terbuka.
Oleh itu, RMK-12 perlu memberikan peruntukkan yang lebih besar kepada latihan keguruan kerana tanpa guru-guru yang mahir, matlamat menghasilkan murid-murid yang menguasai kemahiran teknologi dan pengetahuan masa depan sukar dicapai.
Pada masa yang sama, tumpuan RMK-12 juga tidak boleh meminggirkan agenda malar pendidikan seperti menyelesaikan segera isu prasarana sekolah daif, pemerkasaan TVET, isu perpaduan-integrasi kaum dan isu meningkatkan aktiviti penyelidikan pendidikan.
Agenda malar pendidikan ini adalah kesinambungan dari Rancangan Malaysia sebelum ini dan mestilah diteruskan di dalam RMK-12.
Penulis ialah Pensyarah di Pusat Kajian Pendidikan dan Kesejahteraan Komuniti, Fakulti Pendidikan Universiti Kebangsaan Malaysia
Leave a Reply